Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΒΡΑΒΕΥΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΥ ΑΣΩΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ
Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Κλείνει τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, τακτοποιεί τα φωτογραφικά σύνεργα στις θήκες τους, φοράει το ράσο του. Είναι ένα ξεχωριστό απόγευμα για τον παπα-Γιάννη Οικονομίδη, που πρωτογνωρίσαμε σχεδόν τρία χρόνια πριν. Η Ακαδημία Αθηνών αποφάσισε να του απονείμει βραβείο «για πράξη κοινωνικής αρετής και ανθρωπισμού, σε τομέα που η μέριμνα της πολιτείας ήταν ανύπαρκτη ή ανεπαρκής»!
«Το πρόβλημα αναδείχθηκε, τώρα ήρθε η δύσκολη ώρα να παρθούν αποφάσεις απέναντι σε συγκεκριμένους ρυπαντές, συγκεκριμένους αρμοδίους», λέει ο παπα- Γιάννης Οικονομίδης, περπατώντας στην τοξινωμένη όχθη του Ασωπού
Οσο ανύπαρκτη ήταν δηλαδή στα Οινόφυτα, όπου εδώ και δεκαετίες ο Ασωπός ποταμός μετατρέπεται σε ανοιχτό βόθρο υποδοχής βιομηχανικών λυμάτων. Ο παπα-Γιάννης αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια αμέτρητες ώρες να φωτογραφίζει τις παράνομες χωματερές των εργοστασίων και τους σωλήνες που άδειαζαν τόνους χημικών στα ποτάμια, να μετρά θανάτους από καρκίνο, να μιλά με τους συμπολίτες του.
Λίγο πριν φιλήσει τα τρία του παιδιά και ξεκινήσει να παραλάβει, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, το βραβείο «εις μνήμην Μαυρίκου Αντωνίου Καζέ και Φανής χήρας Μ.-Αντ. Καζέ», μιλάμε μαζί του για τραγωδίες και χαρμολύπες, το τεράστιο κενό της Εκκλησίας, την υποκρισία της νηστείας:
Τον Απρίλιο του 2007, ο παπα-Γιάννης Οικονομίδης ήταν ένας άγνωστος «ρασοφόρος ακτιβιστής», όπως άγνωστη στον πολύ κόσμο ήταν και η «τραγωδία» με την τοξική μόλυνση του Ασωπού ποταμού. Τι άλλαξε από τότε;
«Τώρα η τραγωδία του Ασωπού είναι γνωστή. Φτάσαμε σε ένα σημείο όπου το κέντρο βάρους φεύγει από την ανάδειξη του προβλήματος και περνά στις ζητούμενες λύσεις. Γνωστοί έγιναν επίσης οι οργανωμένοι πολίτες της περιοχής που έκαναν πολύ σημαντικές παρεμβάσεις...».
«Σταθμοί» τραγωδίας
Στην πορεία αυτή, ποιοι ήταν οι σημαντικότεροι σταθμοί;
«Μέχρι και τον Αύγουστο του 2007 προσπαθούσαμε να ανοίξουμε τη συζήτηση για το θέμα. Τότε αποκαλύπτεται η ύπαρξη του εξασθενούς χρωμίου. Κρατώ ως επόμενο σταθμό την προσφυγή της ΕΚΠΟΙΖΩ κατά του Δήμου Οινοφύτων, όπου για πρώτη φορά ελληνικό δικαστήριο λέει ότι η πολιτεία δεν έχει το δικαίωμα να κάνει πειραματόζωα τους πολίτες της. Τότε γέμισε ο τόπος μας μαύρες πλαστικές δεξαμενές ώστε να αποθηκεύει ο κόσμος νερό για τις βασικές του ανάγκες. Ακολούθησε η έκθεση του επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, όπου για πρώτη φορά ανεξάρτητη αρχή γράφει επιτέλους επίσημα κάτι που ξέραμε, ότι δηλαδή η τοπική αυτοδιοίκηση κάθε βαθμού και τα υπουργεία μεθόδευαν την "εξαφάνιση" των τοξικών που παράγονταν στην περιοχή. Αλλος ένας σταθμός ήταν η εκδήλωση στις Βρυξέλλες που οργάνωσε το Ινστιτούτο Τοπικής Ανάπτυξης Πολιτισμού Οινοφύτων με το κόμμα των Πρασίνων, όπου για πρώτη φορά αναδείχθηκε το πρόβλημα και κερδίσαμε σε επίπεδο Ε.Ε. πως δεν νοείται όριο ασφαλείας για έκθεση σε καρκινογόνους και μεταλλαξιογόνους παράγοντες και ότι υπάρχει θεσμικό κενό που πρέπει να καλυφθεί με μηχανισμό παρέμβασης σε περιστατικά χημικής ρύπανσης εις βάρος του περιβάλλοντος και του πληθυσμού. Σταθμός είναι επίσης η έναρξη χρήσης ένδικων μέσων από πολίτες στα αστικά και ποινικά δικαστήρια κατά βιομηχανιών και οργάνων της πολιτείας για αποζημιώσεις, έκθεση σε κίνδυνο, διαφυγόντα κέρδη, μείωση αξίας ακινήτων και ψυχική οδύνη, όταν κάποιος έχει χάσει άνθρωπό του από την έκθεση στη ρύπανση».
more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
άφησε το σχόλιο σου