ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ - FLEX HOUSE

  απο τοπ bioclimatic design





Το FLEX House είναι ένα ευέλικτο, αρθρωτό σύστημα κτιρίου που μπορεί να προσαρμόζεται εύκολα σε διαφορετικά οικόπεδα και λειτουργικές ανάγκες.Το FLEX House έχει σχεδιαστεί για ένα νεαρό ζευγάρι που ζει στην Κεντρική Φλόριντα με ένα μέτριο εισόδημα. Ο βασικός παράγοντας για τον σχεδιασμό  είναι το ζεστό και υγρό κλίμα της κεντρικής Φλόριντας και η έντονη ηλιακή ακτινοβολία. Ο σχεδιασμός συνδυάζει τη σοφία των παραδοσιακών σπιτιών της περιοχής και η πολύχρονη  εμπειρία της αρχιτεκτονικής ομάδας στις ZEH τεχνολογίες (Zero Energy Houseing Technologies) προκειμένου να είναι ένα state of the art μηδενικής ενέργειας σπίτι.
Σχεδιάζοντας ένα φάκελο που λειτουργεί εξίσου καλά όλο το χρόνο συνδυάζοντας το βέλτιστο επίπεδο της μόνωσης για ακραίες θερμοκρασίες, την αντίσταση στη διείσδυση του αέρα, την διαφάνεια για το φως της ημέρας, και την ευελιξία, είναι μια πρόκληση στην κεντρική Φλόριντα. Η Ομάδα Φλόριντα θα συνεργαστεί με τους εταίρους της βιομηχανίας για το σχεδιασμό ενός προσιτού κτιριακού κελύφους  που ικανοποιεί αυτά τα κριτήρια. Παραλλαγές του SIP (Session Initiation Protocol) και οικοδομικές προδιαγραφές θα αναλυθούν για να βρούμε την καλύτερη ισορροπία μεταξύ της αποτελεσματικότητας, της αειφορίας και της οικονομίας. Τα Υλικά θα αξιολογούνται και θα επιλέγονται με βάση την αντοχή, την ενεργειακή απόδοση, τη δυνατότητα ανακύκλωσης [εύκολη αποσυναρμολόγηση των εξαρτημάτων], τη συντηρησιμότητα, το ανακυκλωμένο περιεχόμενο, την προέλευση και την τοξικότητα στη διάρκεια του κύκλου ζωής τους.






more

Από διατηρητέο μνημείο… mall!

απο ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΜΟΥΖΑΚΗ ΚΑΙ Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΒΟΡΑ ΣΤΙΣ ΜΠΟΥΛΝΤΟΖΕΣ

Η ξεπερασμένη λογική της ανάπτυξης μέσω της κατασκευής mall όπου γης θυσίασε και το συγκρότημα κτηρίων της παλιάς κλωστοϋφαντουργίας ΜΟΥΖΑΚΗ επί της λεωφόρου Κηφισού.

Αν και αρχικά το βιομηχανικό συγκρότημα προοριζόταν για «βιοτεχνικό πάρκο» μέσα από τον χαρακτηρισμό των περισσότερων κτηρίων ως διατηρητέων μνημείων, τελικά επικράτησε η «fast food» στρατηγική που προβλέπει την οικοδόμηση ακόμα ενός mall στον ιστό της πόλης, με την ανέγερση σε έκταση 22 στρεμμάτων συγκροτήματος καταστημάτων και γραφείων επιφάνειας 53.000 τετραγωνικών μέτρων.

Το πρώτο βήμα έγινε πριν από περίπου έναν μήνα, με την κατεδάφιση του βασικού πυρήνα του συγκροτήματος, δημιουργώντας έτσι τετελεσμένα που δύσκολα θα μπορέσουν να ανατραπούν παρά τις προσπάθειες από φορείς και κατοίκους της περιοχής.

Το άκρως σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι όσοι προσπαθούν για τη σωτηρία του συγκροτήματος δεν κινούνται με βάση τη λογική της στείρας διατήρησης των κτηρίων, αλλά επιμένουν στις δυνατότητες επαναχρησιμοποίησης τους.

Το ιστορικό

Όπως καταγγέλλουν η οργάνωση «MΟNUMENTA» και οι Οικολόγοι Πράσινοι, στις αρχές Απριλίου οι ιδιοκτήτες του συγκροτήματος άρχισαν την κατεδάφισή του ύστερα από «ένα απλό διαβιβαστικό έγγραφο υπογεγραμμένο από τον αναπληρωτή Υπουργό του ΥΠΕΚΑ Νίκο Σηφουνάκη και παρά την αιτιολογική έκθεση του Τμήματος Παραδοσιακών Οικισμών του ΥΠΕΚΑ που είχε ταχθεί υπέρ του χαρακτηρισμού του μεγαλύτερου μέρους των κτηρίων ως διατηρητέων μνημείων».

Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει όσους εδώ και 5 χρόνια έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου και υπογράμμιζαν την κωλυσιεργία όλων των εμπλεκομένων φορέων που οδήγησε στην απώλεια μιας μεγάλης έκτασης σε μια άκρως υποβαθμισμένη περιοχή.

Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει το ιστορικό ακόμα μιας χαμένης ευκαιρίας:

◆ Το 2006 το συγκρότημα αγοράζεται από επενδυτική εταιρεία, η οποία σχεδιάζει την κατεδάφισή του για την ανέγερση συγκροτήματος καταστημάτων και γραφείων 53.000 τμ., με 2.400 θέσεις υπόγειου πάρκινγκ, σε έκταση 22 στρεμμάτων.

◆ Το 2009, ο Δήμος Αθηναίων δημοσιεύει μελέτη για την αστική ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής του Αρχαιολογικού Χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνος,

στο πλαίσιο της οποίας προτείνει τη διατήρηση του συγκροτήματος και του γειτονικού συγκροτήματος Κλωστηρίων Λαναρά - Κύρτση, ως «ιδιαίτερα αξιόλογων με παράλληλο προσδιορισμό ζώνης προστασίας».

◆ Τον Ιανουάριο 2010 η Οργάνωση Προστασίας της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς «MΟNUMENTA» αιτεί από το ΥΠΕΚΑ και το ΥΠ.ΠΟ. τον χαρακτηρισμό του ως «διατηρητέου μνημείου». Αμφότερα τα υπουργεία δεν

απαντούν.

◆ Τον Σεπτέμβριο 2010, έκθεση του Τμήματος Παραδοσιακών Οικισμών του ΥΠΕΚΑ προτείνει τον χαρακτηρισμό του μεγαλύτερου μέρους των κτηρίων του συγκροτήματος ως «διατηρητέων μνημείων» και συμβουλεύει την αποκατάσταση και την καλύτερη δυνατή επαναχρησιμοποίηση, λόγω του ρόλου τους στη διατήρηση του παραδοσιακού, βιομηχανικού χαρακτήρα της περιοχής. Την κοινοποίηση της έκθεσης ακολουθεί ένσταση του ιδιοκτήτη.

◆ Τον Φεβρουάριο του 2011 οι υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ υιοθετούν έμμεσα την ένσταση του ιδιοκτήτη και εισηγούνται την εξαίρεση του συγκροτήματος από τα μέτρα προστασίας και την εξαίρεση του χώρου τους από την πρόταση αστικής ανάπλασης της ευρύτερης περιοχής του Αρχαιολογικού Χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνος.

◆ Στις 15 Μαρτίου 2011, η πολεοδομία του Δήμου Αθηναίων χορηγεί άδεια κατεδάφισης του συγκροτήματος, μετά τη λήψη διαβιβαστικού εγγράφου από τον αναπληρωτή υπουργό ΥΠΕΚΑ Ν. Σηφουνάκη.

◆ Στις 11 Απριλίου διακόπτεται η κατεδάφιση με προσφυγή της οργάνωσης MΟNUMENTA στην Εφορία Νεοτέρων Μνημείων του ΥΠ.ΠΟ. Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούν δικαστική έρευνα για το θέμα και επισημαίνουν ότι θα πρέπει άμεσα να ανακηρυχτεί το τμήμα του συγκροτήματος που απέφυγε την κατεδάφιση μνημείο «βιομηχανικής κληρονομιάς» όπως και το γειτονικό συγκρότημα Κλωστηρίων Λαναρά - Κύρτση. Παράλληλα ζητούν την άμεση εκκίνηση της διαδικασίας αστικής ανάπλασης της ευρύτερης περιοχής του Αρχαιολογικού Χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνος.

«Επιδημία» κατεδαφίσεων

Η περίπτωση του συγκροτήματος ΜΟΥΖΑΚΗ είναι, όμως, μόνο η κορυφή του παγόβουνου αφού, όπως επισημαίνει η οργάνωση MΟNUMENTA, «τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια αυξητική τάση του μη χαρακτηρισμού ως διατηρητέων μνημείων των βιομηχανικών κτηρίων, επιτρέποντας έτσι την κατεδάφισή τους». Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα κτήρια που επιλέγονται, χαρακτηρίζονται για τις μεγάλες διαστάσεις τους και τα μεγάλα οικόπεδα στα οποία βρίσκονται και αποτελούν φιλέτα προς αξιοποίηση σε μια εντελώς, όμως, ξεπερασμένη λογική.

Η Ελλάδα, που όψιμα «ανακάλυψε» τα mall, έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες της για οικονομική ανάπτυξη στη δημιουργία όλο και περισσότερων, όλο και μεγαλύτερων πολυκαταστημάτων, τα οποία «ξεφυτρώνουν» έτσι, χωρίς στρατηγική και πρόγραμμα, όπου υπάρχουν μεγάλοι ελεύθεροι χώροι. Το πρόβλημα που έχει προκύψει από την υιοθέτηση αυτής της ξεπερασμένης λογικής είναι διπλό. Το πρώτο είναι αυτό της καταστροφής κτηρίων άμεσα συνδεδεμένων με τη βιομηχανική Ιστορία και την αρχιτεκτονική της χώρας.

Το δεύτερο έχει να κάνει με τον τρόπο ανάπτυξης, που περιορίζεται σε copy paste επενδύσεις χωρίς μακροχρόνια προοπτική και εκτός, βέβαια, της λογικής της πράσινης ανάπτυξης.

Όπως επισημαίνει η οργάνωση MΟNUMENTA, ο αγώνας όλων των φορέων που ασχολούνται τόσο με τη βιομηχανική κληρονομιά όσο και γενικότερα με τα μνημεία είναι να γίνει κατανοητό ότι η κληρονομιά αυτή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς και κυρίως ότι ενδείκνυται η επαναχρησιμοποίηση των κτηρίων. Όσον αφορά μάλιστα την περίπτωση των κλωστοϋφαντουργείων ΜΟΥΖΑΚΗ, υπογραμμίζουν ότι η πολιτεία θα έπρεπε να καταδείξει στους σημερινούς ιδιοκτήτες της πρώην κλωστοϋφαντουργίας ότι τα κτήρια της θα μπορούσαν να επαναχρησιμοποιηθούν.

http://www.topontiki.gr/article/16515

---

Πόλεις σε... σημείο βρασμού

απο ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Τα όρια της αντοχής μας δοκιμάζουν καθημερινά οι πόλεις με έμφαση τους καλοκαιρινούς μήνες, οπότε σε όλες τις πυκνοδομημένες περιοχές η θερμοκρασία χτυπάει «κόκκινο» εξαιτίας της εμφάνισης του φαινομένου της αστικής θερμικής νησίδας. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα της τραγικής υποβάθμισης των πόλεων, οι οποίες χαρακτηρίζονται από έλλειμμα πρασίνου και υψηλά επίπεδα ρύπανσης, γεγονός που επιτείνεται από τη χρήση υλικών όπως η άσφαλτος και το τσιμέντο, που εκτοξεύουν στα ύψη το πρόβλημα.

Σύμφωνα με τις μελέτες των επιστημόνων, το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο στην Αθήνα, όπου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού η θερμοκρασία – σε σχέση με τις περιαστικές περιοχές – είναι κατά 7-8°C υψηλότερη την ημέρα και κατά 5°C υψηλότερη τη νύχτα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η σύγκριση ανάμεσα σε 20 σταθμούς σε διάφορα σημεία και αποστάσεις από το κέντρο της πόλης υπέδειξε ότι η διαφορά της μέσης θερμοκρασίας του αέρα μεταξύ αστικών και περιαστικών σταθμών έφθασε μέχρι και τους 4,5 βαθμούς Κελσίου. Το πρόβλημα, όπως επισημαίνει ο πρόεδρος του ΚΑΠΕ Μάνθος Σανταμούρης, είναι σύνθετο, με πολυεπίπεδες επιπτώσεις, τόσο στην εθνική οικονομία όσο και στην ποιότητα ζωής των πολιτών: «Ιδιαίτερα οι πολίτες χαμηλού εισοδήματος, που κατοικούν στις υποβαθμισμένες θερμικά περιοχές, αντιμετωπίζουν τα σημαντικότερα προβλήματα, καθώς αυξάνεται δραματικά η ενεργεία που πρέπει να καταναλώσουν ώστε να αποκτήσουν συνθήκες θερμικής άνεσης εντός των χωρών τους. Παράλληλα, αυξάνεται δραματικά το ηλεκτρικό φορτίο αιχμής της χώρας και επιβαρύνεται η υγεία των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού». Όπως μας υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΚΑΠΕ, το κλιματικό πρόβλημα της Αθήνας, ένας συνδυασμός έλλειψης πρασίνου, ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ελλιπούς αερισμού και γεωμετρικών χαρακτηριστικών της πόλης, αποτυπώνεται σε όλες τις μετρήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Πιο συγκεκριμένα, «η μέση θερμοκρασία του καλοκαιριού (Ιούνιος - Αύγουστος) στην Αθήνα βρίσκεται σε συνεχή άνοδο τις τελευταίες δεκαετίες (μέσα δεκαετίας του ’70), με μέση αύξηση που πλησιάζει τον 1°C / δεκαετία. Αντίστοιχα, αυξάνεται η μέση μέγιστη θερμοκρασία (3,2°C / 1976-2008), ενώ η μέση ελάχιστη (νυχτερινή) θερμοκρασία το καλοκαίρι παρουσιάζει συνεχόμενη αυξητική τάση 3,3°C (1984-2008), γεγονός που συνδέεται με το φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας».

«Έξυπνα» υλικά

Ο ρόλος των υλικών στη δημιουργία του φαινομένου της αστικής θερμικής νησίδας είναι καταλυτικός, εάν αναλογιστεί κανείς, ότι σύμφωνα με τις μελέτες των επιστημόνων, η χρήση απορροφητικών συμβατικών υλικών στον αστικό ιστό αυξάνει δραματικά τη θερμοκρασία του αέρα της Αθήνας, όπου η θερμοκρασία επιφάνειας φτάνει τους 60 βαθμούς Κελσίου! Την ίδια στιγμή, βιοκλιματικές παρεμβάσεις που έχουν εφαρμοστεί πιλοτικά στην Αττική, όπως για παράδειγμα στην περιοχή του Φλοίσβου, που παρουσίαζε σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας περιβάλλοντος και μείωση των συνθηκών θερμικής άνεσης, οδήγησαν σε μείωση της μέγιστης θερμοκρασίας περιβάλλοντος από 1 έως 2,5 βαθμούς Κελσίου, βελτιώνοντας κατά 30%-60% τα επίπεδα θερμικής άνεσης κατά τους θερινούς μήνες. Όπως μας επισήμανε ο πρόεδρος του ΚΑΠΕ Μάνθος Σανταμούρης, «τα λευκά και χρωματισμένα ψυχρά υλικά έχουν ήδη αναπτυχτεί από ελληνικά πανεπιστήμια και παράγονται και εξάγονται σε όλο τον κόσμο από ελληνικές εταιρείες. Τα ανακλαστικά υλικά, συγκρινόμενα με συμβατικά υλικά του ίδιου χρώματος, παρουσιάζουν θερμοκρασία επιφανείας χαμηλότερη έως και κατά 15°C». Από τις μελέτες έχει επίσης διαπιστωθεί ότι η αναμενόμενη μείωση της θερμοκρασίας περιβάλλοντος σε ύψος 2 μ. στο κέντρο της πόλης, στις 15:00 τοπική ώρα, φτάνει έως και τους 3 βαθμούς Κελσίου.

Ο ρόλος του πρασίνου

Η αύξηση του αστικού πρασίνου αποτελεί, βεβαίως, προτεραιότητα και πρώτο μέτρο για τη βελτίωση του αστικού μικροκλίματος, αφού, όπως υπογραμμίζει ο Μ. Σανταμούρης, «τα δέντρα βοηθούν επίσης στη μετρίαση του φαινομένου του θερμοκηπίου, στο φιλτράρισμα των ρύπων, στη μείωση του θορύβου και στην πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους». Ενδεικτικό είναι ότι η βλάστηση στον Εθνικό Κήπο δημιουργεί μια «όαση» αφού κατά τη διάρκεια της νύχτας η θερμοκρασία μειώνεται από 1 έως 5 βαθμούς Κελσίου.

Η αύξηση του πρασίνου μπορεί να αυξηθεί είτε με τη δημιουργία αστικών πάρκων είτε με την ενσωμάτωση πρασίνου στα αστικά κτήρια και τους δρόμους.

Το άκρως σημαντικό, όμως, είναι ότι, για «να υπάρξει σημαντική κλιματική συνεισφορά, θα πρέπει το πάρκο να είναι τουλάχιστον 10.000 τετραγωνικά μέτρα. Κατ’ επέκταση, απαιτείται να υπάρχει ένα δίκτυο πράσινων χώρων και όχι απλώς κάποια μεγάλα πάρκα». Αυτό καταδεικνύεται και από όλες σχεδόν τις υπάρχουσες μελέτες, οι οποίες έχουν αποδείξει ότι τα αστικά πάρκα συνεισφέρουν στη μείωση της θερμοκρασίας μόνο στον πολύ κοντινό περίγυρό τους, δηλαδή σε μια ακτίνα 200-400 μέτρων. Μια άλλη τεχνική, με μεγάλο όμως κόστος και απαγορευτική για τα χαμηλά εισοδήματα, που μπορεί να συνεισφέρει στη μείωση της θερμοκρασίας στην πόλη αλλά και εντός των κτηρίων, είναι η ανάπτυξη τεχνικών κατακόρυφης ενσωμάτωσης πράσινων στοιχείων στα κτήρια με τη χρήση φυτεμένων δωμάτων, τα οποία παρουσιάζουν πολύ χαμηλότερη θερμοκρασία από τις σκληρές επιφάνειες. Το πρόβλημα, όπως υπογραμμίζει ο πρόεδρος του ΚΑΠΕ, είναι ότι οι δράσεις απαιτούν μια συνολική στρατηγική και προϋποθέτουν ένα ολοκληρωμένο επιστημονικό σχέδιο αξιολόγησης κάθε επιμέρους μέτρου, αφού «εμπειρικές και αποσπασματικές παρεμβάσεις τοπικού χαρακτήρα, χωρίς ολοκληρωμένη διάσταση, ελάχιστα συνεισφέρουν, έστω και αν φαινομενικά είναι προς την ορθή κατεύθυνση».

Επισημαίνεται ότι το Πρόγραμμα «Βιοκλιματικές Αστικές Αναπλάσεις» έχει σε πρώτη φάση προϋπολογισμό 60 εκατομμύρια ευρώ και εκτιμάται ότι μπορούν να χρηματοδοτηθούν έως και 12 έργα βιοκλιματικών παρεμβάσεων σε δήμους με αποδεδειγμένο κλιματικό πρόβλημα.

http://www.topontiki.gr/article/16536

Ευρωπαϊκά βραβεία για ελληνικά μνημεία

Ενα κτίριο του 19ου αιώνα, ένας πύργος της Κλασικής εποχής και ένας αρχαιολογικός χώρος βραβεύονται από την Europa Nostra για την υποδειγματική...
αποκατάστασή τους σε τελετή που θα γίνει στις 23 Ιουνίου (ώρα 19: 15) στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, που είναι άλλωστε το ένα εκ των βραβευομένων μνημείων.

Τα βραβεία θα απονεμηθούν από την Επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ενωσης αρμόδια για τα θέματα Εκπαίδευσης, Πολιτισμού, Πολυγλωσσίας, Νεολαίας και Αθλητισμού κυρίαΑνδρούλλα Βασιλείου, πλην του Αστεροσκοπείου, στον αρχαίο πύργο (4ος π. Χ. αιώνας) στην Αγία Τριάδα Αρκεσίνης της Αμοργού και στα μνημεία της αρχαίας Μεσσήνης.

Η αποκάλυψη, η συντήρηση, η μερική αναστήλωση και η ανάδειξη του αρχαίου πύργου και των παρακείμενων κτισμάτων του στην Αμοργό από την καθηγήτρια κυρία Λίλα Μαραγκού είναι έργο που θεωρήθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένο. Το μνημείο είναι ο καλύτερα σωζόμενος ορθογώνιος πύργος στις Κυκλάδες και βρίσκεται στην περιφέρεια της αρχαίας πόλης της Αρκεσίνης, κοντά στον οικισμό «στο Χωριό», ανάμεσα σε εύφορους αγρούς.

Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1993 και αποκάλυψαν όχι μόνο την αρχιτεκτονική διάρθρωσή του αλλά και τον πρώτο ιδιοκτήτη του, αφού σύμφωνα με την επιγραφή η οποία διασώζεται στη θύρα ήταν η οχυρά ιδιωτική κατοικία του ΚΤΗΣΙΦΩΝΤΟΣ.

Πάμπολλα χρηστικά αντικείμενα μάλιστα πιστοποιούν την συνεχή χρήση του πύργου και του παρακειμένου κτιριακού συγκροτήματος από την αρχαιότητα ως τους νεώτερους χρόνους.

Στη Μεσσήνη ο καθηγητής κ. Πέτρος Θέμελης εργάζεται από το 1986 για την αποκάλυψη των μνημείων της αρχαίας πόλης και την αναστήλωσή τους. Η πόλη, σε απόσταση 30 χλμ. από την Καλαμάτα, ιδρύθηκε το 369 π.Χ. και καλύπτει μία τεράστια περιοχή που περιβάλλεται από οχυρωματικό τείχος μήκους 9,5 χλμ.

Το κεντρικό τμήμα της, με όλα τα αρχιτεκτονικά συγκροτήματά του, τα δημόσια κτίρια, τα ιερά, τα ταφικά μνημεία, τις αστικές επαύλεις, τις οχυρώσεις με τους πύργους και τις πύλες, το Στάδιο και το Γυμνάσιο, έχει έρθει στο φως από τις ανασκαφές, που αποκάλυψαν επίσης περί τα 17.000 αντικείμενα, μεταξύ των οποίων πολυάριθμα μαρμάρινα αγάλματα.
Για την αποκατάσταση των κτιρίων του στον Λόφο των Νυμφών και τη δημιουργία του Μουσείου Γεωαστροφυσικής στο κτίριο Σίνα (έργο του δανού αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν) βραβεύεται το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Στο Μουσείο Γεωαστροφυσικής εκτίθενται σήμερα ιστορικά επιστημονικά όργανα μεταξύ των οποίων και ο ιστορικός χάρτης της Σελήνης του Johann Friedrich Julius Schmidt, ο οποίος παρουσιάζει τη Σελήνη σε δίσκο διαμέτρου 1,8 μ. και περιλαμβάνει περί τους 33.000 σχηματισμούς στη σεληνιακή επιφάνεια.

Να σημειωθεί ότι και οι τρεις προτάσεις είχαν υποβληθεί στη Europa Nostra από την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού η οποία την εκπροσωπεί στην Ελλάδα. Στην ίδια εκδήλωση θα γίνει εξάλλου και η απονομή του διεθνούς βραβείου 2010 WMO Professor Mariolopoulos Trust Fund από το Μαριολοπούλειο - Καναγκίνειο ίδρυμα Επιστημών Περιβάλλοντος.
http://erroso.blogspot.com/2011/06/blog-post_18.html#ixzz1Pc9WIhyF
video Αστεροσκοπείο Αθηνών - ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
VIDEO ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΑΜΟΡΓΟΥ-ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
VIDEO ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΝΙΚΟΠΟΛΗΣ
videos ΟΛΑ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ - ΕΝΑΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ "ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ"

απο το LIFO

Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης

και το Σχέδιο Ασεμπίγιο για το Ελληνικό.

 

Γιατί είναι λάθος η κατεύθυνση του σχεδίου για το Ελληνικό;

Ο Ασεμπίγιο έχει κάνει καταπληκτική δουλειά στη Βαρκελώνη και μακάρι να είχαμε έναν παρόμοιό του όταν σχεδιάζαμε τους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Σε αντίθεσή, όμως, με τη Βαρκελώνη, ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη μεγάλη έκταση του Ελληνικού, σε μια στιγμή που η Αθήνα ως μητρόπολη έχει πάρα πολλά και σημαντικά προβλήματα, με προτεραιότητα το κέντρο της, είναι σαν να κοιτάει το δέντρο και να μη βλέπει το δάσος. Έχει ένα «ταψί» και μαγειρεύει μέσα τα γεμιστά του χωρίς να τον ενδιαφέρει τι γίνεται τριγύρω. Εάν το κέντρο της Αθήνας πάσχει εδώ και είκοσι χρόνια, είναι επειδή εγκαταλείπεται από υπηρεσίες του δημόσιου τομέα, πολλές από τις οποίες κινούνται προς Βορρά, και από άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Αν πάει κανείς να τοποθετήσει υπουργεία στην άλλη πλευρά της πόλης, δίνει στην ουσία τη χαριστική βολή. Αυτό το κάνει μάλλον ελαφρά τη καρδία.

Πώς θα έπρεπε να το αντιμετωπίσει;

Είναι μια μεγάλη έκταση, που θα μπορούσε να μετατραπεί στο μεγαλύτερο αστικό πάρκο της Ν. Ευρώπης. Αυτό, όμως, είναι κάτι δαπανηρό. Από την άλλη, υπάρχουν σοβαρές προτάσεις που μιλάνε γι’ ανταλλαγή πρασίνου και κατοικιών με περιοχές που το έχουν ανάγκη. Ας πάρουμε λίγο πράσινο απ’ το Ελληνικό κι ας το δώσουμε σε μια περιοχή που δεν έχει. Αυτά θα γίνουν σ’ ένα πλαίσιο εσωτερικής διαχείρισης του χώρου, για να βοηθηθεί η πόλη και όχι για να βγάλουμε ζεστό χρήμα. Μια τέτοια παρέμβαση είναι εις βάρος της πόλης στο σύνολό της κι ενδιαφέρει μόνο όποιον θέλει ν’ αγοράσει και να επενδύσει σε μια χώρα που ήδη βουλιάζει.

Δεν χρειάζεται κι αυτό;

Όχι, αν είναι να υποθηκεύσουμε μια μεγάλη δυνατότητα και για την πόλη και για τους πολίτες.

Η κρίση, όμως, ζητά και γρήγορα αποτελέσματα.

Το λέω πολύ χοντροκομμένα, αλλά θα προτιμούσα να πουλήσω ένα μνημείο. Επίσης, με την ίδια λογική, και του Φιλοπάππου είναι ένα πολύ ωραίο χωράφι. Γιατί δεν το κτίζουμε;

Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης είναι αναπληρωτής καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Υποχρεωτικοί οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί εφεξής για έργα του Δημοσίου και των ΟΤΑ

απο την ΑΥΓΗ

Την υποχρεωτική προκήρυξη διαγωνισμών μελετών ή σχεδίων ιδεών κάθε "αξιόλογου τεχνικού έργου" το Δημοσίου, των νομικών προσώπων του Δημοσίου, των ΟΤΑ κ.ά. προβλέπει απόφαση της υπουργού ΠΕΚΑ Τ. Μπιρμπίλη. Ως αξιόλογα τεχνικά έργα αναφέρονται στον τομέα των αρχιτεκτονικών μελετών κτηριακών έργων και έργων τα κτήρια με τις εξής χρήσεις:

- Πολιτιστικά κτήρια και πολιτιστικές εγκαταστάσεις (μουσεία, βιβλιοθήκες, κτήρια εκθέσεων, πινακοθήκες, γλυπτοθήκες, πνευματικά κέντρα κ.λπ.).

- Χώροι συνάθροισης κοινού (συνεδριακά κέντρα, θέατρα, κινηματογράφοι, αμφιθέατρα, χώροι διαλέξεων, χώροι συναυλιών κ.λπ.).

- Κτήρια διοίκησης (δικαστικά μέγαρα, δημαρχεία, υπουργεία, τελωνεία, πυροσβεστικοί σταθμοί, δασαρχεία κ.λπ.).

- Περιφερειακά και νομαρχιακά νοσοκομεία.
- Παιδικοί σταθμοί, οίκοι ευγηρίας, βρεφονηπιακοί σταθμοί, κέντρα απεξάρτησης.
- Εγκαταστάσεις χονδρικού εμπορίου και δημοτικές αγορές.
- Επιβατικοί σταθμοί λιμένων, αεροδρομίων, σιδηροδρόμων και υπεραστικών λεωφορείων.
- Ιεροί ναοί και γενικά θρησκευτικοί χώροι αναμορφωτήρια, φυλακές, κτήρια ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης.
- Συγκροτήματα κατοικίας που πραγματοποιούνται με την εφαρμογή οργανωμένης δόμησης ή κοινωνικών στεγαστικών προγραμμάτων.
- Αθλητικές εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας.
Επίσης και υφιστάμενα κτήρια τα οποία ανακαινίζονται, αλλά και οι διαμορφώσεις - αναπλάσεις ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων (σημαντικών πάρκων, αλσών και εθνικών ή δημοτικών κήπων, υπερτοπικής ή ιστορικής σημασίας πλατειών, οδών, πεζοδρόμων και παραλιακών περιοχών, περιβάλλοντος χώρου διατηρητέων μνημείων και αρχαιολογικών χώρων, καθώς και ζωνών προστασίας της φύσης και του τοπίου).
Στην υποχρέωση αρχιτεκτονικού διαγωνισμού υπόκεινται και οι παρεμβάσεις που αφορούν αστικό σχεδιασμό ευρύτερης κλίμακας, όπως και τα σχέδια εξοπλισμού ανοιχτών κοινόχρηστων χώρων, όπως και αρχαιολογικών.
Στον τομέα των πολεοδομικών και χωροταξικών μελετών οι μελέτες ιδεών για τη στρατηγική ανάπτυξη ιδιαίτερης σημασίας περιοχών. Με την απόφαση κατηγοριοποιούνται οι διαγωνισμοί ενώ προβλέπεται η κατάρτιση ενιαίου καταλόγου κριτών που συγκροτείται από τριμελή επιτροπή εκπροσώπων του ΣΑΔΑΣ - ΠΕΑ, του ΤΕΕ και του ΥΠΕΚΑ, της οποίας προεδρεύει ο εκπρόσωπος του ΣΑΔΑΣ - ΠΕΑ.
Η επιλογή των κριτών από τους καταλόγους θα διενεργείται με κλήρωση και δεν θα επιτρέπεται η συμμετοχή του ίδιου κριτή σε περισσότερους από ένα διαγωνισμό κατ’ έτος.

Μνημείο της νεώτερης αρχιτεκτονικής χαρακτηρίστηκε το Ξενία Σπάρτης

Επι τέλους κάτι φαίνεται να γίνεται σε σχέση με το πετυχημένο πείραμα της ομάδας του ΕΟΤ 1957-1967


απο ΤΟ ΒΗΜΑ


Με κοινή απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων

Kτίσθηκε το 1959 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Χ. Μπουγάτσου πάνω σε λόφο όπου στην αρχαιότητα υπήρχε η συνοικία των «Κεραμέων»

Μνημείο και με τη βούλα του υπουργείου Πολιτισμού είναι πλέον το Ξενία Σπάρτης, ύστερα από κοινή απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων, που έκριναν ότι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της σύγχρονης μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής και της τουριστικής πολιτικής του ΕΟΤ κατά την περίοδο 1957 _ 1967 όταν έγινε και η πρώτη προσπάθεια για την δημιουργία υποδομών στη χώρα.

Το Ξενία της Σπάρτης κτίσθηκε το 1959 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Χ. Μπουγάτσου πάνω σε λόφο όπου στην αρχαιότητα υπήρχε η συνοικία των «Κεραμέων» ανασκαμμένη από την Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή. Εκεί δηλαδή βρίσκονταν τα εργαστήρια κεραμικής, όπως απέδειξαν άλλωστε και τα ευρήματα, μεγάλες ποσότητες κεραμικής της Υστερης Ελληνιστικής περιόδου που είχαν απορριφθεί από τους κεραμείς. Κατά συνέπεια το Ξενία, το οποίο βρίσκεται σε οικόπεδο 20 στρεμμάτων περιλαμβάνεται στον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο χώρου της Σπάρτης.

Σήμερα, ωστόσο, είναι εγκαταλελειμμένο και δεδομένου ότι από το 1998 που είχε παραχωρηθεί στο δήμο Σπάρτης δεν έγινε τίποτε για την αποκατάστασή του, επέστρεψε στην Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης (ΕΤΑ), η οποία ζήτησε τον χαρακτηρισμό του ως μνημείου. Υπάρχει ωστόσο η πιθανότητα να επιστρέψει εκ νέου στο δήμο υπό την προϋπόθεση ότι θα ληφθούν μέτρα για τη διάσωση και την αξιοποίησή του. Πέραν αυτού όμως αντιμετωπίζεται και ο κίνδυνος για τσιμεντοποίηση του λόφου.

Χαμηλοί όγκοι, καλή ένταξη στο τοπίο της περιοχής, λιτότητα και σαφήνεια στην αρχιτεκτονική ιδέα χαρακτηρίζουν το κτίριο, το οποίο έχει σχήμα «Γ» και είναι χωρισμένο σε δύο τμήματα, στατικώς ανεξάρτητα, που αντιστοιχούν σε διακριτές λειτουργίες του ξενοδοχείου: Το ένα τμήμα, όπου βρίσκονταν η είσοδος, η υποδοχή, το εστιατόριο κλπ αποτελείται από τρεις στάθμες (ημιυπόγειο και δύο όροφοι) και το δεύτερο, μία μακρόστενη πτέρυγα κατ΄ ουσίαν έχει τέσσερις στάθμες στις οποίες βρίσκονταν τα δωμάτια.

Η είσοδος εξάλλου βρίσκεται στη νότια όψη και μάλιστα λίγο χαμηλότερα από το υπόλοιπο κτίριο. Βασικότερο χαρακτηριστικό του όμως είναι ο εμφανής φέρων οργανισμός του από στύλους, δοκούς και πλάκες οπλισμένου σκυροδέματος. Ωστόσο εκτεταμένες είναι οι φθορές σήμερα στο σκυρόδεμα (οξείδωση του οπλισμού, απολεπίσεις κλπ.) έτσι ώστε να είναι απαραίτητη η ενίσχυσή του ενώ βανδαλισμοί ετών είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή ή αφαίρεση των ξύλινων στοιχείων.

Το πρόγραμμα των τεχνικών υπηρεσιών του ΕΟΤ για τη μελέτη και την ανέγερση των Ξενία είχε ως αποτέλεσμα κατασκευή ενός δικτύου δημόσιων κτιρίων υπό μία συνολική αρχιτεκτονική θεώρηση, παρ΄ ότι φέρουν την υπογραφή διαφορετικών αρχιτεκτόνων, όπως του Αρη Κωνσταντινίδη, του Δημήτρη Πικιώνη, του Κώστα Κιτσίκη, του Φίλιππου Βώκου και του Χαράλαμπου Σφαέλλου. Κτίρια με σαφείς αναφορές στη μοντέρνα αρχιτεκτονική ενσωμάτωσαν στοιχεία και της παραδοσιακής έτσι ώστε σήμερα να αποτελούν σημείο αναφοράς για έλληνες και ξένους αρχιτέκτονες.

ΟΣΚΑΡ ΝΙΜΑΓΙΕΡ «Ενα σπίτι δεν είναι µόνο στέγη, είναι και ποίηση»

Ποιητής !!!!


απο ΤΑ ΝΕΑ

Ο θρύλος της βραζιλιάνικης αρχιτεκτονικής συνοµιλεί µε τους βραζιλιάνους σταρ του σύγχρονου ντιζάιν για τέχνη, ποίηση και πολιτική 
Μια εξαιρετική συνάντηση. Ο Οσκαρ Νιµάγιερ συνοµιλεί µε τους αδελφούς Καµπάνας. Εκείνος, 103 ετών, µε το αρχιτεκτονικό του όραµα έβαλετη Βραζιλία στον χάρτη του µέλλοντος. Συνεχίζει ακούραστος να συµµετέχει στην αρχιτεκτονική παραγωγή, δηµιουργώντας στην Ισπανία ένα πολιτιστικό κέντρο που φέρει το όνοµά του. 

Ο Φερνάντο και ο Ουµπέρτο Καµπάνας είναι οι ντιζάινερ που µετέτρεψαν τα σύµβολα της βραζιλιάνικης φτώχειαςσε σύγχρονες σειρέςεπίπλων και οι οποίοισε λίγες ηµέρες θαβρίσκονται στην Αθήνα. Για τα εγκαίνια του ξενοδοχείου New Hotel στη Φιλελλήνων, που επανασχεδίασαν συνεργαζόµενοι µε οµάδα του Τµήµατος Αρχιτεκτόνωντου ΠανεπιστηµίουΘεσσαλίας. Οι τρεις ξεχωριστές προσωπικότητες συναντήθηκαν στο Ρίο, στο γραφείοτου Νιµάγιερ καταργώντας τα όρια µεταξύ αρχιτεκτονικής, γλυπτικής και ποίησης. 

«Ενα σπίτι δεν είναι µόνο µια στέγη για καταφύγιο. Κατασκευάζεται επίσηςγιανα προκαλέσειεκπλήξεις και να δηµιουργήσει ποίηση. Οταν η αρχιτεκτονική χρησιµοποιεί την καινοτοµία πλησιάζει το έργο τέχνης, σαν έναςπίνακας ή σαν ένα γλυπτό», δηλώνει ο Νιµάγιερ, δηµιουργός του καθεδρικού ναού της Μπραζίλια. Η λευκή φουτουριστική µορφή του οποίου σηµάδεψε τον Φερνάντο Καµπάνας που ήταν παιδί όταν πρωτολειτούργησε, πριν από πενήντα χρόνια. 

«Σπούδασα Αρχιτεκτονική στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, τότε που στη Βραζιλία γινόταν η µετάβαση προς τη δηµοκρατία. Προσπαθούµε µε τον Ουµπέρτο να βγάλουµε στη δουλειά µας µια εικόνα της σύγχρονης Βραζιλίας, καθώς εδώ και τριάντα χρόνια σχεδιάζουµε έπιπλα που τα θεωρούµε καθιστικά γλυπτά. ∆ηµιουργούµε παρατηρώντας και θαυµάζοντας το δικόσας έργο. 

Θα µου άρεσε να έχω τηδική σας µατιά», λέει ο Φερνάντο εκφράζοντας τον σεβασµό του προς τονθρύλο της χώρας του σεαυτή τη συνάντηση που κατέγραψε η γαλλικήεφηµερίδα «Le Figaro». 

«Πράγµατι η αρχιτεκτονική δεν χρειάζεταινα είναιπροσηλωµένη αυστηράστονλειτουργικό χαρακτήρα τηςόπως το πρόσταζε η σχολή του Μπάουχαους. 

Πάνω από όλα,ένα αρχιτεκτόνηµα πρέπει να είναι όµορφο. Το Μπάουχαους ήταν µία βλακεία», δηλώνει ο Οσκαρ Νιµάγιερ. 

«Για µένα ηαρχιτεκτονική ήταν το µεγάλο πάθος. Ωστόσο σπούδασα Νοµικά για να γίνω δικηγόρος, επειδή κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος στη Βραζιλία του ‘70 το να γίνεις αρχιτέκτονας ισοδυναµούσε µε το να είσαι κοµµουνιστής, όπως εσείς. Γι’αυτό ό,τι έµαθα το έκανα µε τα µάτια και τα χέρια µου. Είµαι αυτοδίδακτος», συµπληρώνει ο Ουµπέρτο. 

Και ο Νιµάγιερ θυµάταιπως ήταν η χειρότερη περίοδος. Τότε που έφυγε γιατη Γαλλία, µε τοπραξικόπηµα του 1964, έχοντας τη υποστήριξη του Αντρέ Μαλρό, υπουργού Πολιτισµού της Γαλλίας. «Χάρη σε εκείνον παρέµειναστη χώρα καιδούλεψα ως αρχιτέκτονας για όσο διάστηµα το επιθυµούσα. Στο µεταξύ, οι κρετίνοι δικτάτορες είχαν επινοήσει µια αλήθεια και µια ανθρώπινη αξιοπρέπεια στα δικά τους µέτρα. Σήµερα ευτυχώς η Βραζιλία είναι καλύτερα, αλλά και πάλι δεν είναι αρκετό. Ακόµη πρέπει να σκέφτεσαι λίγο για να συνεχίσεις να περπατάς. Είµαι όµως µαζί µε τον Λούλα. Προστατεύει τη Λατινική Αµερική από την πίεση του βορειοαµερικανικού καπιταλισµού. Είναι από τη δική µας πλευρά, µαζί µε τον Φιντέλ και τον Τσάβες.Το ίδιο και η Ντίλµα Ρουσέφ. 

Είναι ικανή και διακριτική. Μία καλή εκπρόσωπος της Βραζιλίας». 

Οι αδελφοί Καµπάνας έρχονται στην Αθήνα για τα εγκαίνια τουξενοδοχείου New Hotel στη Φιλελλήνων, που επανασχεδίασανσυνεργαζόµενοι µε οµάδα του Τµήµατος Αρχιτεκτόνων τουΠανεπιστηµίου Θεσσαλίας

«Πώς να κάνεις το παλιό καινούργιο»

Οι Καµπάνας είναι εκείνοι που η ιδέα τους να ξαναχρησιµοποιούν στοιχεία της παράδοσης, να δηµιουργούν µε υπάρχοντα υλικά κάτι νέο ταίριαξε µε το πνεύµα και τις ανάγκες των καιρών. «∆ώστε αντικείµενα που κάνουν καλύτερη τη ζωή όλων. Μάθετε να εκτιµάτε την παράδοσή σας και τη ζωή που κάνετε σήµερα». Είναι τα συνθήµατά τους, που βγαίνουν µέσα από τα βραβευµένα τους έπιπλα. Οι αδελφοί Καµπάνας έβαλαν την Αθήνα στην ατζέντα τους µε την ανακαίνιση του ξενοδοχείου Olympic στην οδό Φιλελλήνων, το οποίο µετονοµάστηκε σε New Hotel _ της αλυσίδας Yes Hotels, που διαχειρίζεται ο επιχειρηµατίας-συλλέκτης σύγχρονης τέχνης ∆άκης Ιωάννου. Ο Φερνάντο και ο Ουµπέρτο εφαρµόζουν και εδώ τη θεωρία τους περί «δηµοκρατίας του ντιζάιν». «Βρισκόµαστε στη γη της ∆ηµοκρατίας και νιώθουµε ότι πρέπει να σεβαστούµε τον πολιτισµό και το περιβάλλον των σηµερινών ανθρώπων. Η Ελλάδα είναι ένας τόπος φορτισµένος από το ιστορικό παρελθόν της. Γι’ αυτό, µάλλον, σας είναι δύσκολο να ανακαλύψετε ό,τι υπάρχει γύρω σας. Οµως, πραγµατικά, δεν χρειάζεται να γκρεµίσεις για να εξαφανίσεις τα ίχνη του παρελθόντος. Μπορείς το παλιό να το κάνεις καινούργιο χωρίς να σβήσεις την ιστορία του». 

ΕΝΑ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΟΡΛΕΑΝΗ

απο το TREEHUGGER
Το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού που οργάνωσαν το ArchDaily και το Design by Many κέρδισε το Passivhaus απο τον Καναδά που σχεδίασε το Καναδέζικο αρχιτεκτονικό γραφείο 
Sustainable TO







more

ΕΝΑΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ VAN GOGH ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΤΟΙΧΟΣ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

απο το TREEHUGGER






more