ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΜΑΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ : Να τοποθετήσουμε την Αθήνα στο κάδρο;

σήμερα 23-03-2012 έλαβα αυτό το κείμενο,απο τους συναδ'ελφους Ν.Μιχαλόπουλο και Γιώτα Βρεττάκου

ΕΛΛΗΝΙΚΟ : Να τοποθετήσουμε την Αθήνα στο κάδρο;

   Παρευρεθήκαμε στην ημερίδα και παρακολουθήσαμε προσεκτικά σχεδόν όλες τις εισηγήσεις.

  Δυστυχώς οι δεσμεύσεις  μας και η χρονική επιμήκυνση, της τόσο πετυχημένης εκδήλωσης, δεν μας επέτρεψαν να διατυπώσουμε τις απόψεις μας.  Γι’ αυτό σας τις στέλνουμε, με την ελπίδα ότι θα συμβάλουν στο πλαίσιο προβληματισμού που αναπτύχθηκε και την παράκληση να ενημερωθούν και οι εισηγητές.

   Η θέση μας είναι ότι το Ελληνικό πρέπει να μελετηθεί συνολικά για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα του λεκανοπεδίου και όχι μεμονωμένα. Την ίδια στιγμή που η πόλη της Αθήνας  και το κέντρο καταρρέει, οι γειτονιές της έχουν γίνει αβίωτες , η  θέση ότι το ‘’Ελληνικό δεν χωράει άλλη δόμηση - δεν χρειάζεται δηλαδή να χτίσουμε αλλά να γκρεμίσουμε’’- (Μπελαβίλας,  Επιτροπή Αγώνα) μόνο ακραία  μπορεί να χαρακτηριστεί.

   Η ιδέα ενός  Μητροπολιτικού πάρκου στο Ελληνικό, νομίζουμε ότι δεν έρχεται σε αντίθεση με την δημιουργία μίας μικρής τράπεζας γης - 700-800 στρεμμάτων - που θα ανταλλαγεί με εκτάσεις γης σε πυκνοδομημένες περιοχές, (Κέντρο, Κυψέλη , Δάφνη, αλλά και Ελαιώνα, Ρέντη), ώστε να δημιουργηθούν  4  - 5 Εθνικοί Κήποι και  10 - 15  πλατείες Εξαρχείων, που θα αποτελούσαν όχι μόνο έργα εξυγίανσης, και αναβάθμισης της ποιότητας ζωής των κατοίκων των πυκνοδομημένων περιοχών αλλά και έργα ανάπτυξης.

   Περιμέναμε περισσότερες εισηγήσεις στο πνεύμα της εισήγησης των κ. Πολύζου και κ. Ρωμανού που να τονίζουν το στοιχείο του ‘’αγώνα υπέρ της πόλης’’. Εξ άλλου δεν μπορούμε  να καταλάβουμε  γιατί πρέπει να αγωνιστούμε  για ένα πάρκο διπλάσιο από το Central Park  , στην άλλη άκρη της πόλης, που είναι γνωστό σε όλους , ότι μόνο στους αριθμούς θα αναβαθμίσει την πόλη ενώ οι επιπτώσεις του στις κεντρικές περιοχές θα είναι οριακές.  

   Η τοποθέτηση του Ν. Μπελαβίλα υπέρ του πάρκου , με ταυτόχρονη ανάλυση, για τους 1000 ‘’δυστυχισμένους  Κυψελιώτες’’ , που θα αναγκασθούν να ‘’μεταναστεύσουν’’ εκεί σε μια υποτιθέμενη ανταλλαγή γης ,μόνο σαν χιούμορ  μπορεί να εκλειφθεί  , στερείται επιχειρημάτων και ταυτόχρονα αδυνατίζει όλη την σοβαρή ,κατά τα άλλα,  ανάλυση του.

   Χειρότερη όμως είναι ή γραπτή θέση της Επιτροπής Αγώνα  για το Μητροπολιτικό  Πάρκο Ελληνικού.

‘’Η πρόταση για απαλλοτρίωση οικοδομικών τετραγώνων στο κέντρο της Αθήνας και η δημιουργία μικρών πάρκων, είναι εξ’  άλλου κοινωνικά και οικονομικά ανέφικτη ενώ απαιτεί χρόνια για να δημιουργηθεί’’   και ‘’είναι ουσιαστικά πρόφαση για να μην δημιουργηθεί τώρα το πάρκο ’’ είναι αυθαίρετη και αντιεπιστημονική .

   Σε συμπόσιο  που έγινε πριν μια δεκαετία για την Κυψέλη- νομίζω από τον Δήμο- είχε βγει το συμπέρασμα, ότι η αναβάθμιση της θα γίνει μέσα από μικρά πάρκα , ενώ η θέση να τους αφήσουμε στην μοίρα τους και να κοιτάξουμε  μόνο τους 3 Δήμους που συνορεύουν , θέτει   ερωτηματικά.

Πρόκειται  δηλαδή  για μια επιτροπή προνομιούχων , που ζητά να αυξήσει τα προνόμια των κατοίκων των όμορων δήμων μόνο, αδιαφορώντας για την μοίρα των ‘’καταραμένων’’ ;

  Συγγνώμη ,  κύριοι της  αλλά εμείς επιλέγουμε να είμαστε  με τους ‘’Κυψελιώτες’’.

   Όσον αφορά το ίδιο το κείμενο του  Νομοσχεδίου , δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Είναι γραμμένο στο πνεύμα της ….Μεταλαλιωτικής και ….. Μπιρμπιλικής περιόδου για το περιβάλλον ,που δυστυχώς διανύουμε.

   Στο πρώτο μέρος υπάρχει ένας ύμνος για το περιβάλλον με πάρκα, πράσινο, ολοκληρωμένες αναπτύξεις, χώρους πρασίνου και αναψυχής,

‘’ ανάδειξη της Αθήνας  ‘’ , ‘’στροφή της πόλης προς τη θάλασσα’’ , συντελεστής δόμησης 0,2 και 0,3 , χρήσεις πρασίνου, ελεύθερους χώρους , ‘’πρότυπων  αστικών  υποδομών’’

   Στο δεύτερο μέρος όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι ήταν ευχάριστες γενικολογίες και ‘’καθρεφτάκια για τους αγρίους’’.

   Ο Σ.Δ. μπορεί να φτάσει το 2,20, επιτρέποντας πολύ ψηλά κτίρια που να καταστήσουν την έκταση σημείο προορισμού (landmark destination).

  Ενώ το πάρκο θα είναι μεν ‘’2.000 στρέμματα’’ αλλά μπορεί να διακόπτεται ( sic!!) από δρόμους (!!) τεχνικά έργα (!!), καθώς και ρέματα (!!!) και τα οποία δεν συνιστούν κατάτμηση αυτού.

  Ακούσαμε στην συνάντηση εκτιμήσεις για 1.500 στρέμματα καθαρού πρασίνου. Εμείς όμως δεν πιστεύουμε ότι θα είναι παραπάνω από 700-800 στρέμματα.

  Είναι φανερό ότι  επιδίωξη του νομοσχεδίου  είναι η εξασφάλιση της δυνατότητας κατασκευής ενός μεγάλου όγκου δόμησης, ώστε να δείξουν ενδιαφέρον μεγάλοι επενδυτικοί όμιλοι και ταυτόχρονα η εξασφάλιση  κάθε διευκόλυνσης σ’ αυτούς ώστε να αποβεί κερδοφόρα η επένδυση τους. Θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι στις συγκεκριμένες συνθήκες  κρίσης, η επιτυχία της επένδυσης δεν πρέπει να θεωρείται εξασφαλισμένη. Εξ άλλου τέτοιοι προβληματισμοί ήδη υπάρχουν από το 1999.

  Τέλος θα σταθούμε   λίγο περισσότερο στο ερώτημα που δεν μπήκε παρά οριακά.

  Εν τέλει συμφέρει η αξιοποίηση του Ελληνικού, έτσι όπως προωθείται μέσα από το νομοσχέδιο;

Κατ’ αρχήν το νομοσχέδιο δεν προωθεί ΤΙΠΟΤΑ. Αν το αποδημήσουμε θα δούμε ότι εκτός από τα ευχολόγια του πρώτου μέρους θα μείνει μόνο μία ΛΕΥΚΗ ΚΟΛΑ ΧΑΡΤΙ . Ο ‘’επενδυτής’’ μπορεί να κάνει ότι θέλει .

  Δυστυχώς αυτό το μοντέλο  αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου -  δηλαδή δώστε και σώστε -  που άρχισε το 1999 έχουμε δει ότι οδηγεί σε λεηλασία της κρατικής περιουσίας.

à Έτσι η αξιοποίηση του Λαγονησίου , από ετήσιο μίσθωμα 1.200.000 ευρώ περιορίστηκε στο 1/3 , ενώ κατόπιν δικαστηρίων η εταιρία ‘’Αττικός Ήλιος’’ που είχε πάρει την εκμετάλλευση εξασφάλισε αποζημίωση 50.000.000 ευρώ, που μηδενίζει τα έσοδα του Δημοσίου.

à Ανάλογη ήταν η εξέλιξη της αξιοποίησης των ξενοδοχείων του ‘’Ναυπλίου’’ . Η εταιρία ‘’Αργολικός  Ήλιος’’ , μείωσε το μίσθωμα κατά 70% ενώ διεκδίκησε αποζημίωση 48.000.000 ευρώ .

à Στην μαρίνα του Φλοίσβου το δημόσιο επιβαρύνθηκε με 12.000.000 ευρώ για πρόσθετα λιμενικά έργα περιορισμού του αντιμάμαλου.

  Εδώ τι πρόσθετα έργα θα ζητηθούν, και ποιο θα είναι το όφελος; Αν συνδυάσουμε την εκπαραθύρωση όλων των εγκαταστάσεων από τον Αγ. Κοσμά και το Ελληνικό , μαζί με το FIR και τα έργα σύνδεσης με το αεροδρόμιο, την κατασκευή συστήματος μεταφοράς σταθερής τροχιάς, και την κυκλοφοριακή σύνδεση με την Περιφερειακή Υμηττού                    τότε ίσως τελικά το κέρδος να είναι πολύ κοντά στο μηδέν.

  Επιπλέον, εάν μεταφερθούν και κεντρικές λειτουργίες της πόλης, για ενίσχυση του πόλου ώστε να γίνει βιώσιμος , τότε μάλλον θα πληρώσουμε και από την τσέπη μας , ενώ ταυτόχρονα θα αδυνατήσουμε και άλλο το πολύπαθο κέντρο.

   Σε κάθε περίπτωση συμφωνούμε ότι απαιτείται κ’ επαγρύπνηση του ΣΑΔΑΣ και όλων μας, για τον τρόπο υλοποίησης του.

   Και για να έχουμε μέτρο σύγκρισης :

   Central Park           3.400 στρ.

   Hyde Park              2.500 στρ.

   Park dela Villette      550 στρ.

   Πεδίο Άρεως             270 στρ.

   Εθνικός Κήπος          150 στρ.

   Πλατεία Εξαρχείων      3 στρ.

 

  Αθήνα 16-3-2012

     Με εκτίμηση

  ΝΙΚΟΣ  ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

  ΓΙΩΤΑ  ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ 

Michael Pawlyn: Χρησιμοποιώντας την ευφυία της φύσης στην αρχιτεκτονική

http://www.ted.com/talks/lang/el/michael_pawlyn_using_nature_s_genius_in_architecture.html

Ντέιβιντ Μπερν: Πώς η αρχιτεκτονική βοήθησε την εξέλιξη της μουσικής

http://www.ted.com/talks/lang/el/david_byrne_how_architecture_helped_music_evolve.html

Εφήμερα κτήρια πρωταγωνιστούν στο ελληνικό αστικό τοπίο

click at life 

Στα «Εφήμερα Μνημεία» του Jeff Vanderpool, στη δεύτερη ατομική του έκθεση στην Αθήνα που φιλοξενείται στον πειραματικό χώρο αν[ά]μεσα, ο φωτογράφος πραγματεύεται το σύγχρονο ελληνικό αστικό και φυσικό τοπίο.

Πιο συγκεκριμένα, η έκθεση που παρουσιάζεται στον βιομηχανικού τύπου χώρο «αν[ά]μεσα», χωρίζεται σε δύο βασικές ενότητες, αφενός στα ανολοκλήρωτα κτήρια τα οποία συναντά κανείς διάσπαρτα ανά την Ελλάδα κι αφετέρου στις πολυκατοικίες που ανεγείρονται στην πρωτεύουσα έχοντας σχεδόν πάντα ως σημείο αναφοράς τη θέαση της Ακρόπολης.

Η έκθεση, σε επιμέλεια της Ιωάννας Βασδέκη, προσεγγίζει το θέμα της μέσα από τις ίδιες τις φωτογραφικές εικόνες αλλά και άλλων εικαστικών παρεμβάσεων που παρουσιάζονται πρώτη φορά στο «ανάμεσα».

To ελληνικό φυσικό τοπίο έχει μία «άγρια, οξεία» ομορφιά, όπως πιστεύει ο ίδιος ο φωτογράφος, η φύση είναι σε μία διαρκής «κατάσταση μεταβολής» και τα ανολοκλήρωτα, αυθαίρετα συνήθως κτήρια έρχονται σε αντίθεση ως φόρμες με το τοπίο.

Αλλά υπάρχει και το σύγχρονο ελληνικό αστικό τοπίο όπου υπάρχουν οι άλλοι, παγωμένοι στον χρόνο, τσιμεντένιοι σκελετοί οι οποίοι ατενίζουν στην πρωτεύουσα συνήθως το αιώνιο (;) σύμβολο της χώρας: την Ακρόπολη.

Βιογραφικό Jeff Vanderpool

O Jeff Vanderpool γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έχει πτυχία Φιλοσοφίας και Κλασικών Σπουδών από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης ενώ σπούδασε Φωτογραφία στο International Center of Photography της Νέας Υόρκης καθώς και μεταπτυχιακά στο Goldsmiths College του Λονδίνου. Διδάσκει φωτογραφία και επεξεργασία εικόνας στο Λονδίνο και την Αθήνα. Πρόσφατα (Σεπτέμβριος 2011) έκανε ατομική έκθεση στο πλαίσιο των Φωτογραφικών Συναντήσεων Κυθήρων. Επίσης, είναι ιδρυτικό μέλος της Fotograficus (www.fotograficus.gr) κι επιμελείται εκθέσεις στο Long Room Πικερμίου. Πέραν τούτου, είναι συνιδρυτής Κέντρου Τεχνών στο Kabale της Ουγκάντας.

Πληροφορίες: αν[ά]μεσα, Σερβίων 8, Βοτανικός, 1ος όροφος, 210 5248731, www.jeffvanderpool.com , διάρκεια έκθεσης μέχρι τις 24 Μαρτίου, ώρες λειτουργίας Τετάρτη 18:00-21:00, Σάββατο 14:00-20:00, Κυριακή 12:00-19:00, είσοδος ελεύθερη.