Σελίδες

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Χαράλαμπος Μπούρας Ο συντηρητής που χαρίζει χρόνια στην Ακρόπολη

απο τα ΝΕΑ

εμεις είχαμε τον Χ.Μπούρα στο ΑΠΘ, καθηγητή στην Ιστορία Αρχιτεκτονικής...


Ο καθηγητής του Πολυτεχνείου, στο πρόσωπο του οποίου τιμήθηκε το έργο της αναστήλωσης του Παρθενώνα

Αν η Ακρόπολη μπορούσε να έχει επίθετο, το πιθανότερο θα ήταν να πάρει το δικό του καθώς την έχει «παντρευτεί» εδώ και 38 χρόνια. Τόσα όσα και τα χρόνια που κρατά το τιμόνι – με ακεραιότητα και με την προσοχή που αρμόζει στο κορυφαίο σύνολο μνημείων της Κλασικής Αρχαιότητας – της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως, η οποία τιμήθηκε πρόσφατα με το έγκριτο βραβείο της Europa Nostra.

Οι διακρίσεις δεν είναι κάτι που κυνήγησε ποτέ έως τώρα ο Μπάμπης Μπούρας, όπως τον αποκαλούν οι δικοί του άνθρωποι. Για εκείνον η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι μια σωστά ολοκληρωμένη μελέτη, τα λεπτομερή και ακριβή σχέδια, τα μνημεία που θα κερδίσουν χρόνια ζωής χάρη στις καίριες αναστηλωτικές επεμβάσεις. Είναι οι στιγμές που μπορείς να δεις τα μάτια του 80χρονου μικροκαμωμένου ομότιμου καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου να λάμπουν μέσα από τα γυαλάκια του, κάτω από το ύφος τού παλαιάς κοπής επιστήμονα.
Χαμηλού προφίλ, διόλου διπλωματικός και των δημοσίων σχέσεων, ποτέ δεν θα παραδεχθεί πως η όποια επιτυχία είναι δική του. Πάντοτε αποδίδει το θετικό αποτέλεσμα στους συνεργάτες του. Κι ας είναι πάντα εκείνος που θα δώσει τις κατευθύνσεις, θα βρει τις λύσεις, θα παρακολουθήσει τα πάντα έως την τελευταία λεπτομέρεια.

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Θεσσαλονίκη: Η θαλάσσια συγκοινωνία ξανά στο προσκήνιο


απο το technical news from greece
Μια ακόμα προσπάθεια βρίσκεται σε εξέλιξη ώστε η θαλάσσια αστική συγκοινωνία, δηλαδή τα θρυλικά καραβάκια, να ξεκολλήσουν και να μπορέσουν να υλοποιηθούν. Αυτή τη φορά οι εξελίξεις θα «τρέξουν» από έναν φορέα ο οποίος έχει και την τεχνογνωσία, και την εμπειρία, αλλά και τους κατάλληλους ανθρώπους για να προωθήσουν το έργο όπως πρέπει, μπας και υλοποιηθεί.

Συγκεκριμένα, η μητροπολιτική επιτροπή Θεσσαλονίκης, η οποία συνεδρίασε σήμερα, αποφάσισε κατά πλειοψηφία (το ίδιο αποφάσισαν ήδη οι δήμοι Θεσσαλονίκης, Καλαμαριάς και Θερμαϊκού), να συνάψει προγραμματική σύμβαση με την «Εγνατία Οδός Α.Ε.» για το έργο «Θαλάσσια Αστική Συγκοινωνία Θεσσαλονίκης: Εκπόνηση Μελετών – Εκδοση Αδειοδοτήσεων και Κατασκευή των Τεχνικών Υποδομών Πέντε Προβλήτων – Στάσεων».

Ετσι, η Εγνατία Οδός θα αναλάβει το σχεδιασμό του έργου, αλλά και το ξεμπλοκάρισμα του επιλύοντας όλα τα γραφειοκρατικά ζητήματα, με κυρίαρχο την παραχώρηση των χώρων όπου πρέπει να κατασκευαστούν οι στάσεις της θαλάσσιας συγκοινωνίας στους δήμους. Οι χώροι αυτοί ανήκουν σήμερα στην Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου και στο ΤΑΙΠΕΔ, ενώ ο χώρος όπου προβλέπεται να κατασκευαστεί στάση στα όρια του δήμου Θερμαϊκού, ανήκει στο Λιμενικό Ταμείο.

«Τα καραβάκια δεν είναι μόνον ένα έργο το οποίο θέλουν οι Θεσσαλονικείς, αλλά κι ένα έργο το οποίο θα συμβάλλει στην τουριστική ανάπτυξη του Θερμαϊκού», ανέφερε ο αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης, Γιώργος Τσαμασλής.Με τη θαλάσσια αστική συγκοινωνία θα ενώνεται το κέντρο της Θεσσαλονίκης με τους Νέους Επιβάτες, με μία γραμμή που θα καλύπτει απόσταση οκτώ ναυτικών μιλίων και θα περιλαμβάνει πέντε στάσεις: πλατεία Ελευθερίας, Δημαρχείο, Μέγαρο Μουσικής, Μαρίνα Αρετσούς, Νέοι Επιβάτες. Η θαλάσσια αστική συγκοινωνία προβλέπεται να λειτουργεί με επτά καραβάκια (ταχύπλοα καταμαράν), χωρητικότητας 200 – 250 επιβατών το καθένα, εκ των οποίων τα έξι θα πλέουν στο Θερμαϊκό και το έβδομο θα είναι εφεδρικό. Οπως υπολογίστηκε, για δρομολόγια τα οποία θα έχουν συχνότητα 15 λεπτών και τιμή εισιτηρίου 2 ευρώ, η ημερήσια επιβατική κίνηση θα είναι 15.000 επιβάτες και η ετήσια 5.400.000 επιβάτες. Ο χρόνος διαδρομής για την απόσταση Νέοι Επιβάτες – Πλατεία Ελευθερίας εκτιμήθηκε σε 40 λεπτά με ενδιάμεσες στάσεις και σε 20 λεπτά για τα εξπρές δρομολόγια.


Η διαχρονική αξία των αρχαίων ελληνικών θεάτρων

απο το technical news from greece
Του Eμμανουήλ Γ. Tζεκάκη, Kαθηγητή A.Π.Θ.
Η αισθητική τελειότητα και η οπτική και ακουστική άνεσή τους καθιστά τα αρχαία ελληνικά θέατρα μάρτυρες της υψηλής στάθμης του διαχρονικού ελληνικού πολιτισμού. Υπήρξαν πρότυπα για την εξέλιξη του αρχαίου ρωμαϊκού θεάτρου, το οποίο με τη σειρά του έγινε πρότυπο των πρώτων κλειστών θεάτρων. Η απλότητα της λειτουργίας τους επιτρέπει την αξιοποίησή τους χιλιάδες χρόνια μετά τη δημιουργία τους, με τρόπο που να αντεπεξέρχεται στις σύγχρονες απαιτήσεις, αλλά και να αποτελεί έμπνευση για το σχεδιασμό νέων θεατρικών χώρων.
H MOPΦH TOY APXAIOY EΛΛHNIKOY ΘEATPOY

Tο αρχαίο ελληνικό θέατρο παρουσιάζει ορισμένα σταθερά, κοινά χαρακτηριστικά, η μορφή των οποίων εξελίχθηκε από τον χορό και το τραγούδι των διονυσιακών και βακχικών εορτών, μέχρι την ολοκληρωμένη μορφή του ανοικτού θεάτρου, όπως το γνωρίζουμε σήμερα από τα πολλά αρχαία ελληνικά θεατρα που έχουν διασωθεί από την κλασική και την ελληνιστική περίοδο. H ορχήστρα αποτελεί το παλαιότερο τμήμα του ελληνικού θεάτρου, το κέντρο γύρω από το οποίο αναπτύσσεται. H εξέλιξή της πέρασε από τον κύκλο, το ορθογώνιο, ίσως το πολύγωνο, το πέταλο και έφτασε πάλι στον κύκλο.
H σκηνή, με τις παραλλαγές της, αποτελεί το συμπλήρωμα της ορχήστρας. Απλή γραμμική κατασκευή, με πρόχειρα υλικά (ξύλο, ύφασμα) ή χτισμένη, με σκηνικά (κτίρια) και διατάξεις παρασκηνίων και προσκηνίου, και πάντως χωρίς σημαντική ανύψωση ως προς την ορχήστρα, η σκηνή αποτελεί το φυσικό φόντο μπροστά στο οποίο παρουσιάζεται η δράση στο αρχαίο ελληνικό θέατρο.
Tο κοίλον του θεάτρου, ξύλινο αρχικά, πέτρινο αργότερα αναπτύχθηκε πάντοτε στην πλαγιά ενός λόφου, ώστε να μειωθεί ο όγκος του απαραίτητου τεχνικού έργου.Mε σημαντική κλίση για οπτική άνεση και με ημικυκλική διάταξη γύρω από την ορχήστρα, το κοίλον αποτελεί ένα ακόμη σταθερό χαρακτηριστικό του θεάτρου. Tο ημικύκλιο ορίζεται, προς την πλευρά της σκηνής, με δύο τοίχους (αντιστήριξης) που διαμορφώνουν, σε συνδυασμό με τη σκηνή, τις παρόδους, για την κίνηση του κοινού και των ηθοποιών.
Η απλή και αρμονική επίλυση της σχέσης των τριών καθοριστικών αυτών στοιχείων του θεατρικού χώρου αποτελεί το μεγαλείο του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, που έκτοτε έγινε πρότυπο για όλη την εξέλιξη των θεατρικών χώρων.