la pupee

...σκέψεις για το θεατρικό μονόλογο la pupee...

η ηρωίδα ράβει φουστανάκια για κούκλες και κοριτσάκια,εχει μείνει κι αυτή στην εμφάνιση μιας κούκλας, δεν βγαίνει έξω, δεν εχει φίλους, δεν εχει επαφή με ανθρώπους, εκτός απο τους πελάτες της και μια υπερήλικη φίλη της. Με τους γονείς της δεν έχει σχέση, επειδή όπως λέει, εκείνοι την μισούν. Μέσα σε ενα σκηνικό από κουτιά συσκευασίας, τα οποία συνεχώς μετακινεί, ξεδιπλώνει την ιστορία της ζωής της, με πολύ πόνο και πίκρα εξηγεί πώς μεγάλωσε μέσα στο μίσος των γονιών της προς αυτήν, λέγοντας οτι δεν την ενοχλεί πλέον, αλλά πληγώθηκε πολύ σαν παιδί. Σιγά-σιγά, φθάνει στην ολοκλήρωση του μύθου, βρίσκει την δύναμη να σπάσει τα δεσμά που την φυλάκιζαν τόσα χρόνια, πετάει τα εμπόδια, σκίζει τα σύμβολα και ξεσπάει σε ενα χείμαρο απο το βάθος της ψυχής της...