απο την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - 6-1-2010
Του Νικου Bατοπουλου
Κάθε φορά που περνάω από τη Λεωφόρο Συγγρού ή την Καλλιρρόης και αντικρίζω το γιαπί που ονομάζουμε «Φιξ», διερωτώμαι αν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου θα διαιωνιζόταν μια τέτοια εκκρεμότητα.
Περισσότερο από τη χρονική καθυστέρηση (αν σκεφτεί κανείς την εκτενέστατη αρθρογραφία που είχε αρχίσει στον Τύπο πριν από περίπου 16 χρόνια), με προβληματίζει η σύγχυση που έχει προκαλέσει η αξιολόγηση του κτιρίου αυτού ως «μνημείου» μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Οφείλει κανείς να καταστήσει σαφές ότι το Φιξ που σχεδίασε ο Τάκης Ζενέτος στη δεκαετία του 1950, αντικαθιστώντας το εκλεκτικιστικό κτίσμα που προϋπήρχε, ουδεμία σχέση έχει με το κτίριο που αντικρίζουμε σήμερα.
Κομμένο στα δύο, σαν πτηνό χωρίς φτερά, το σημερινό «Φιξ» θα παραμένει πάντα ένα οικοδόμημα που θα θυμίζει την αβελτηρία και την υποκρισία που αγαπάμε να καλλιεργούμε στην Ελλάδα. Το λείψανο του πρώην «Φιξ» είναι ένας όγκος μπετόν, ακαλαίσθητος και αποκρουστικός, που πρόκειται, αν ποτέ να υλοποιηθεί η αρχιτεκτονική μελέτη, να γίνει ένα «άλλο» κτίριο. Καλό μεν, αλλά όχι «Φιξ». Γιατί επιμένουμε να μιλάμε για το «Φιξ», όταν αυτό έχει καρατομηθεί από τα μέσα ήδη της δεκαετίας του 1990;
To παρόν κουφάρι έχει στοιχίσει πολλά χρήματα στο ελληνικό Δημόσιο, έχει κρατήσει ένα νευραλγικό σημείο της Αθήνας σε στασιμότητα και σε αισθητική βαρβαρότητα και επιπλέον η αδυναμία εφαρμογής ενός σχεδίου έχει επί της ουσίας κρατήσει ανενεργό και περιπλανώμενο επαίτη το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), που υφίσταται μεν ως γραφειοκρατική οντότητα αλλά χωρίς επικοινωνία με το ευρύ κοινό.
Ορθολογική αντιμετώπιση
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διαιώνιση αυτής της εκκρεμότητας, αρχιτεκτονικής, αισθητικής, οικονομικής, θεσμικής, βλάπτει την πόλη, τους ανθρώπους του ΕΜΣΤ και την προώθηση της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα μέσα από έναν δημόσιο φορέα (στο σημείο αυτό η Θεσσαλονίκη είναι πολύ πιο μπροστά από την Αθήνα).
Επιβάλλεται, συνεπώς, μια ορθολογική, ψύχραιμη και έντιμη αντιμετώπιση του θέματος. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να ελπίζουμε ότι το κουφάρι της Συγγρού θα γίνει σε καμιά δεκαετία Μουσείο, ας έχουμε συναίσθηση ότι το κόστος που συνεπάγεται αυτή η καθυστέρηση και η έλλειψη ρεαλισμού είναι τεράστιο.
Αν είναι για το καλό ας το επωμιστούμε με σοβαρότητα. Aλλά εν τω μεταξύ ας σταματήσουμε να αποκαλούμε «Φιξ» αυτό το αποκρουστικό λείψανο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
άφησε το σχόλιο σου