απο την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Η ιδέα να κτιστούν νέα νεοκλασικά κτίρια στην Αθήνα, και γενικότερα στην Ελλάδα, είναι μια σκέψη σύγχρονη. Με τις τελευταίες ανακαλύψεις στην αρχιτεκτονική και στην πολεοδομία, έχουμε σήμερα μια εντελώς καινούργια σύλληψη για το ιδανικό περιβάλλον που συνεισφέρει στην πνευματική και σωματική υγεία του κατοίκου. Κτίρια μέχρι 4 ορόφους, με πρόσοψη φιλική επειδή διαιρείται σε μαθηματικές υπομονάδες κατέχοντας στοιχεία των fractal (μορφοκλασμάτων) βοηθούν στο να δημιουργηθεί ο δημόσιος χώρος. Δεν φτάνει οποιοσδήποτε ανοιχτός χώρος, όπως διαπιστώνουμε στις άχρηστες, άδειες πλατείες σχεδιασμένες ακολουθώντας τους κανόνες της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Το μυστικό που δυστυχώς αγνοούν ακόμα και οι διασημότεροι επαγγελματίες, κρύβεται στη μαθηματική πληροφορία των προσόψεων των κτιρίων που βρίσκονται ολόγυρα.
Η νεοκλασική γλώσσα μορφής αποδείχθηκε μια από τις πιο αποτελεσματικές αρχιτεκτονικές γλώσσες στην ιστορία. Κάλλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σήμερα για να κτιστούν κτίρια σε ανθρώπινη κλίμακα. Βεβαίως, θα πρέπει να τηρηθούν δύο κανόνες.
1) Η γλώσσα μορφής δεν μεταχειρίζεται για επιφανειακούς σκοπούς μόνον την πρόσοψη (βάσει μιας λανθασμένης άποψης του τι εστί αρχιτεκτονική) αλλά όλον τον όγκο του κτιρίου.
2) Νέα υλικά και νέες μέθοδοι τεχνολογίας θα βοηθήσουν στο έργο. Παρόλα αυτά, η παρουσία σημαντικών ποσοτήτων τοπικών υλικών είναι απαραίτητη για να διατηρήσει το sustainability του κτιρίου. Θα πρέπει να αποφευχθεί η απομίμηση ενός νεοκλασικού «στυλ» με ατσάλι, μπετόν και γυαλί.
Μια νέα Αθήνα με περισσότερα νεοκλασικά κτίρια γίνεται εικόνα που προσελκύει όχι μόνον τουρίστες αλλά και Ελληνες. Τα τσιμεντένια κτίρια τις δεκαετίας του ’60 και τα γυάλινα κτίρια του ’80 δεν έχουν τίποτε να πουν στην αρχιτεκτονική μας κουλτούρα. Βρίσκονται εδώ επειδή ήταν φθηνά να κτιστούν τότε, και επειδή ήταν της μόδας όταν κτίστηκαν. Σήμερα, όμως, μολύνουν την αισθητική της πρωτεύουσας, και μειώνουν την τουριστική της αξία. Ο μορφωμένος ξένος αντέχει όλη αυτή την ασχήμια για να βρει τα λίγα νεοκλασικά που σώζονται, και να εντοπίσει την αρχιτεκτονική ψυχή της Αθήνας. Κάτι που κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο δύσκολο.
* Ο Νίκος Σαλίγγαρος είναι καθηγητής μαθηματικών, πολεοδόμος και θεωρητικός της Αρχιτεκτονικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
άφησε το σχόλιο σου