το κλειδί

"1.3.80
Έχασες το κλειδί που ανοίγει την πόρτα του σπιτιού σου. Θα φωνάξεις έναν κλειδαρά που, σαν διαρρήκτης, θα σου ανοίξει την πόρτα και θα σου δώσει και το καινούργιο κλειδί. Και όλα θα είναι πάλι όπως ήτανε πριν...ατυχήσεις. Αν όμως, ξαφνικά, κλείσουνε οι πόρτες που σου ανοίγουνε το δρόμο για την τέχνη σου και χάσεις, ταυτόχρονα, και το κλειδί που τις ανοίγει,....τι κάνεις; Όταν σ΄αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει κλειδαράς, για να σου ανοίξει αυτός και με ένα δικό του κλειδί...που σίγουρα δεν θα το έχει και ούτε θα μπορεί να σου το φτιάξει, γιατί αγνοεί τη δουλειά σου΄Όχι,...- αυτές τις πόρτες θα πρέπει να τις ανοίξεις ο ίδιος, μόνος σου και με ένα κλειδί που θα το φτιάξεις εσύ, ή γιατί το έχεις μέσα σου κάπου κρυμμένο. Και που αυτό σημαίνει, πως αν κάποτες (- μέσα από κάποιανε κακοτυχία...) χάσεις τον εαυτό σου, θα τονε ξαναβρείς μονάχα από μόνος σου, με τη δική σου δύναμη και ευψυχία. Και για να ξανανιώσεις, ίσως, τότε, συνεχίζοντας να ασκείς την τέχνη σου, σαν να έχεις ανακαλύψει και κάποιες νέες ρίζες και εγκαινιάζοντας νεόβγαλτες αφετηρίες."

Άρης Κωνσταντινίδης, η αρχιτεκτονική της αρχιτεκτονικής, ημερολογιακά σημειώματα, εκδόσεις Άγρα
φωτο : Γ.Τ.