Σελίδες

Τετάρτη 6 Μαΐου 2020

Renzo Piano - Θα υποχρεωθούμε να δημιουργήσουμε εναν καλύτερο κόσμο και οι αρχιτέκτονες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο



απο την Corriere della Sera - https://video.corriere.it//cronaca/noi-stiamo-casa-contributi-lettori-in-quarantena-coronavirus/renzo-piano-ci-sara-costruire-mondo-migliore-architetti-hanno-ruolo-importante/a4ba8b44-7317-11ea-bc49-338bb9c7b205

Από το σπίτι του στο Παρίσι, ο αρχιτέκτονας Renzo Piano, βραβείο Pritzker Prize το 1998, γνώστης της ζωής, συμμετέχει στο πρόγραμμα " IORESTOACASA" με το Μουσείο Maxxi στη Ρώμη και στέλνει ένα μήνυμα στους νέους, ιδίως στους νέους αρχιτέκτονες. 
Το Μουσείο MAXXI, Εθνικό Μουσείο Τεχνών, του ΧΧΙ αιώνα, συμμετέχει με ειδικό διαδικτυακό πρόγραμμα για να διατηρούνται ανοιχτές οι πόρτες του , με την διοργάνωση πολιτιστικών γεγονότων, που ανανεώνονται συνεχώς. «Είναι λυπηρό σήμερα που δεν μπορούμε να συναντηθούμε - λέει ο Piano στο βίντεό - ειδικά σε μουσεία, όπως το MAXXI, που είναι μέρη για να είμαστε μαζί, για να μοιραστούμε αξίες όπως η τέχνη, η γνώση, η φιλία. Χρειάζεται όμως θάρρος. Μετά από αυτήν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, είναι σαφές ότι κάτι θα συμβεί και θα είναι μόνο καλύτερο, γιατί τώρα περισσότερο από ποτέ γνωρίζουμε ότι η γη είναι εύθραυστη. Πρέπει να γίνουν πολλά για να οικοδομήσουμε έναν καλύτερο κόσμο. Και οι αρχιτέκτονες, οι οικοδόμοι του αύριο, έχουν σημαντικό ρόλο, πρέπει να δημιουργήσουν κτίρια που ζουν με το περιβάλλον. Εσείς πρέπει να σώσετε τον κόσμο ... »


Κυριακή 3 Μαΐου 2020

Η ζωή μέσα απο τα μάτια του μαθητευόμενου


Αρχισα να εχω ανάγκη την επανασύνδεση με αξίες και ενασχολήσεις που είχα απο παιδί. καταστάσεις που μου άνοιγαν καινούργιους κόσμους, νέες εμπειρίες, ξεχασμένες συγκινήσεις. Πριν απο 3,5 χρόνια, με το χαμό του συντρόφου μου και με την ταυτότητα του καινούργιου συνταξιούχου, έμεινα μετέωρη.
Στάθηκα ακίνητη για πολύ καιρό...έπρεπε να μάθω πάλι τη μοναξιά...δύσκολα πράγματα.
Σιγά σιγά, περνώντας ο χρόνος...
Πάντα είχα ενδιαφέρον για την τέχνη και την ομορφιά, καθώς επίσης και με την παρατήρηση. Η εξαντλητική και απαιτητική δραστηριότητα του αρχιτέκτονα μελετητή με απομάκρυνε απο όσα αγαπούσα. Με απομάκρυνε πρακτικά, όχι βαθειά
Αρχισα τα μαθήματα αυτοδιδασκαλίας και πρακτικής στη ζωγραφική και στην παρατήρηση.
Είχα κάνει μαθήματα ελεύθερου σχεδίου την εποχή των εισαγωγικών στην αρχιτεκτονική με δασκάλους τον Γιώργο Βογιατζή και τον Κώστα Ηλιάδη, αλλα και με μια πολύ ταλαντούχα ζωγράφο, καθηγήτρια στο Αρσάκειο την Νέλλη Παραστατίδου.
Αρκετά με το παρελθόν...ίσως επανέλθω
Τρία χρόνια πριν, το 2017, αρχισα πάλι να φλερτάρω με την ιδέα της ζωγραφικής...αρχισα τα βιβλία, το ψάξιμο στο διαδίκτυο, τις επισκέψεις σε μαγαζιά τέχνης, σε εκθεσιακούς χώρους...δειλά δειλά. Πέρασαν δύο χρόνια. Το ενδιαφέρον κοιμόταν...βαθειά.
Πολύ δύσκολα και φοβισμένα άρχισα να ακουμπάω τα χαρτιά, τα χρώματα, τους καμβάδες.
Αρχισα να φτιάχνω, να ζωγραφίζω, να αλλάζω γνώμη, να διορθώνω, να καταστρέφω..
Ηρθε η καραντίνα...ο φοβος της πανδημίας. Τώρα μετά δύο μήνες κλεισίματος στο σπίτι θέλησα να τα ακουμπήσω σε εναν ασφαλή χώρο




Για να δεις τη δουλειά μου
https://www.instagram.com/margaritakonstantinidou/